Bojownikom niepodległości

Stefan Borguś

(1894-po 1937)

Urodził się 1 września 1894 r. w Trzebini. Syn Józefa i Zofii z Włochów.
W czasie I wojny światowej od 9 października 1914 r. w Legionach Polskich. W stopniu kpr. służył w II baonie 2 pp LP. W marcu 1915 r. chory, leczył się w szpitalu rezerwowym nr 3 w Wiedniu. Od 10 maja 1915 r. w 11 komp. 4 pp LP. W jej składzie 15 lipca wyruszył na front. Walczył na Lubelszczyźnie i Wołyniu. Podczas bitwy pod Kościuchnówką 6 lipca 1916 r. dostał się do niewoli rosyjskiej pod Optową. Przetrzymywany na terenie guberni chersońskiej, w 1918 r. powrócił do kraju.
W niepodległej Polsce mieszkał w Trzebini. Pracował jako murarz.
Zmarł po 1937 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 64/1937.