Urodził się 27 lipca 1897 r. w m. Ponin (obecnie część wsi Małoszów) koło Skalbmierza. Syn Leona i Marii z Żółtowskich. Brat Tadeusza Ambrożego (zob.).
Uczył się w I Wyższej Szkole Realnej w Krakowie.
Od 1 listopada 1918 r. w stopniu uł. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Służył w 1 szw. „Wilków”. Później służył w piechocie. Z dniem 1 czerwca 1920 r. mianowany ppor. piech. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Z dniem 2 stycznia 1932 r. awansował na por. rez. piech.
Mieszkał w Borysławiu. Pracował jako kierownik kopalni nafty.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, był dowódcą plut. km plot nr 107. W 1944 r. aresztowany przez Niemców. Przebywał w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie, skąd został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Gross-Rosen (nr więźnia 8775).
Zginął w 1944 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty (od XII 1930) z Marią Danutą Wachnianin, miał z nią córkę Teresę zamężną Fuchsę.
„Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.