Bojownikom niepodległości

Stefan Byczyński

(1899–1940)

Urodził się 30 sierpnia 1899 r. w Maczkach pow. Będzin. Syn Teofila i Karoliny z Dubielów.
Ukończył gimnazjum św. Anny w Krakowie (maturę uzyskał w 1918 r.).
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Od 22 października 1914 r. służył w VI baonie 1 pp LP. Potem w 4 pp LP.
Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie. Zwolniony, podjął służbę w POW.
Od 1918 r. w WP. Brał udział w walkach z Ukraińcami o Lwów, był ranny. Uczestnik III powstania śląskiego (1921 r.). W 1922 r. zdemobilizowany.
Inwalida wojenny, w 1928 r. ukończył Liceum Pracy Społecznej w Brukseli.
Pracował jako inspektor Ubezpieczalni Społecznej w Sosnowcu.
Członek prezydium Federacji Polskich Zw. Obrońców Ojczyzny.
Do 1930 r. działał w PSL-Wyzwolenie oraz w Stow. B. Wojskowych. Następnie kierownik sekretariatu wojewódzkiego BBWR w Kielcach.
W 1930 r. wybrany na posła z listy BBWR i ponownie w 1935 r., mandat poselski sprawował do 1938 r.
Mieszkał w Warszawie.
Po kampanii 1939 r. w marcu 1940 r. aresztowany przez Niemców, został osadzony na Pawiaku.
Zamordowany w zbiorowej egzekucji w nocy z 20 na 21 czerwca 1940 r. w Palmirach.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i złotym (?) Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 167/1932
Źródła

Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (Warszawa 1994); S. Łoza: Czy wiesz kto to jest? (Warszawa 1938); Monitor Polski nr 167/1932.