Urodził się 2 lipca 1897 r. we wsi Łasków pow. Włodzimierz Wołyński. Syn Mikołaja i Katarzyny z Barylskich.
Po 1918 r. w WP. Służył w 1 pszwol. Wyróżnił się podczas bitwy warszawskiej w sierpniu 1920 r.
Po zakończeniu wojny poświęcił się zawodowej służbie wojskowej. W 1928 r. posiadał stopień st. wachm. Był podoficerem 1 pszwol.
Po kampanii 1939 r. brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach ZWZ/AK ps. „Szpak”. Służył w 1 pszwol AK, awansował na ppor. kaw. cz.w. Brał udział w powstaniu warszawskim.
Poległ 3 sierpnia 1944 r. na Czerniakowie.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Władysławą N., miał synów Jerzego (ur. 17 I 1943) i Leszka (ur. 17 I.1943), fotografika.
L. Bartelski, Mokotów 1944, Warszawa 1972; „Monitor Polski” nr 6/1934.