Urodził się 8 grudnia 1895 r. we Lwowie. Syn Piotra i Marii z Walów.
Ukończył szkołę powszechną oraz Państwową Szkołę Przemysłową, uzyskując dyplom ślusarza artystycznego.
W czasie I wojny światowej 3 sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziałów strzeleckich i Legionów Polskich. Służył w 4 komp. III baonu 1 pp LP. Podczas bitwy pod Laskami (23 października) został ranny w prawe kolano. Leczył się w szpitalu w Boguminie. Następnie w 2 komp. II baonu 5 pp LP. Ranny podczas bitwy pod Konarami w maju 1915 r. przebywał w Domu Uzdrowieńców w Kamieńsku. Następnie w kolumnie prowiantowej.
Po kryzysie przysięgowym w Polskim Korpusie Posiłkowym W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków na Węgrzech.
Po dwóch miesiącach zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski.
13 listopada 1918 r. przybył do Lwowa. W stopniu sierż. służył w 3 pstrz lwowskich (potem: 40 pp). Od 16 stycznia 1919 do 23 lutego 1921 r. szef kolumny samochodów ciężkich nr 13.
W niepodległej Polsce podoficer zawodowy WP. Od 24 marca 1921 r. w 3 dyonie samochodowym, a następnie w 6 dyonie samochodowym. W okresie od 10 października 1922 do 25 maja 1923 r. był elewem Oficerskiej Szkoły dla Podoficerów Zawodowych, skąd ze względu na stan zdrowia został zwolniony. W 1932 r. posiadał stopień st. sierż. Potem w 6 baonie pancernym – był zastępcą oficera administracyjno-materiałowego. Awansował na chor.
Podczas II wojny światowej 1 października 1944 r. wstąpił do LWP. W marcu 1945 r. ukończył Oficerską Szkołę Intendentury w Lublinie, po czym został przydzielony do Centralnego Zarządu Włókienniczego w Bielsku, gdzie jako przedstawiciel WP zabezpieczał mienie niemieckie.
Od 1 lipca do 12 października 1945 r. szef zaopatrzenia intendentury w Samodz. Baonie Budownictwa w Warszawie. Awansowany do stopnia ppor., do 31 października 1946 r. był szefem kancelarii w 25 komp. w Warszawie. W okresie od 1 listopada 1946 do 6 listopada 1947 r. szef kancelarii w Warsztatach Remontu Samochodów w Warszawie. W stopniu por. od 27 listopada 1947 do 8 kwietnia 1949 r, sprawował funkcję szefa kancelarii tajnej (potem: ogólnej) Dep. Kwatermistrzostwo Budowlanego (później: Budowlanego). 8 kwietnia 1949 r. zwolniony do rezerwy.
Zmarł 27 sierpnia 1972 r. w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie brązowym Krzyżem Zasługi.
Żonaty, miał syna Zbigniewa.
Dwudzieste sprawozdanie c.k. Państwowej Szkoły Przemysłowej we Lwowie za rok szkolny 1912/1913, Lwów 1913; Dwudzieste drugie sprawozdanie c.k. Państwowej Szkoły Przemysłowej we Lwowie za rok szkolny 1913/1914, Lwów 1914; Z. Fliszczak, Przebieg służby wojskowej w obronie Rzeczypospolitej Polskiej w okresie I i II wojny światowej Stefana Fliszczaka (1895–1972), „Gazeta Częstochowska” nr 31-32/2014; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 140/1932.