Bojownikom niepodległości

Stefan Fok

(1896–1940?)

Urodził się 2 stycznia 1896 r. we Lwowie.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 5 komp. baonu uzupełniającego nr 3. W sierpniu 1915 r. chory, przebywał w szpitalu legionowym w Kamieńsku.

Po 1918 r. w WP. Brał udział w walkach z Ukraińcami w rejonie Lwowa. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie.

W niepodległej Polsce ukończył studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Na początku lat 30. mieszkał w Łucku. Był urzędnikiem. Później naczelnik w Izbie Skarbowej w Nowogródku.

W 1939 r. zmobilizowany do WP, brał udział w kampanii wrześniowej. Po zakończeniu walk w końcu września lub na początku października powrócił do Nowogródka. Po trzech dniach aresztowany przez Sowietów. Początkowo więziony w Nowogródku, a potem w Baranowiczach. 3 czerwca 1940 r. wywieziony do Mińska Litewskiego, do którego dotarł następnego dnia; najprawdopodobniej został zamordowany.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty, miał syna Zbigniewa.

Źródła

Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 48/1932.