Bojownikom niepodległości

Stefan Gajewski

(1886–1949)

Urodził się 12 stycznia 1886 r. we wsi Trzcianna (Stara Rawa?) koło Skierniewic. Syn Jana, oficjalisty.

Ukończył cztery klasy szkoły elementarnej.

Zamieszkał w Łodzi, gdzie od 17. roku życia pracował jako tkacz w Widzewskiej Manufakturze. ‘

Od 1904 r. w PPS ps. „Burza”, „Stach”. Wkrótce został członkiem komitetu fabrycznego, a potem Komitetu Dzielnicowego PPS Widzew. Od 1905 r. w Organizacji Bojowej. Organizator „piątki” bojowej fabryce. Uczestnik kilku akcji bojowych m.in. podczas „krwawej środy” (15 sierpnia 1906). Po rozłamie w partii (listopad 1906) w PPS-Frakcji Rewolucyjnej. W 1907 r. ukończył kurs dla instruktorów Organizacji Bojowej. W tym też roku został aresztowany przez władze rosyjskie. Osadzony w więzieniu przy ul. Długiej, a potem w więzieniu w Łęczycy. Skazany 8 grudnia 1907 r. w trybie administracyjnym na cztery lata zesłania do guberni jenisiejskiej. Po odbyciu kary w 1912 r. powrócił do Łodzi i do działalności w PPS-Frakcji Rewolucyjnej.

W czasie I wojny światowej od 1914 r. w POW.

W niepodległej Polsce mieszkał w Łodzi. Pracował jako majster tkacki w Widzewskiej Manufakturze.

Zmarł 2 czerwca 1949 r. w Łodzi.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.

Źródła

A.K. Kunert, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 260/1931; J. Pająk, Organizacje bojowe partii politycznych w Królestwie Polskim 1904-1911, Warszawa 1985.