Bojownikom niepodległości

Stefan Gniatczyński

(1889-1964)

Urodził się 16 sierpnia 1889 r. w Poznaniu. Syn Wojciecha i Heleny z Braunn-Brońskich (?).

Ukończył szkoły w rodzinnym mieście. Należał do polskich organizacji oświatowych i sportowych.

W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej; uzyskał stopień sierż.

Od października 1918 r. członek Straży Ludowej. Pełnił służbę wartowniczą. Należał do POW Zaboru Pruskiego.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Od 27 grudnia brał udział w walkach z Niemcami w Poznaniu. Potem oficer III baonu 1 PSZ. 21 stycznia 1919 r. mianowany ppor. piech. Był adiutantem dowódcy 2 DStrz. Od 25 września 1919 do 19 czerwca 1920 adiutant 6 pstrz wlkp (potem: 60 pp). Później służył w Centralnym Zarządzie Składnicy Artyleryjskiej DOGen Poznań. 5 marca 1921 r. awansował na por. piech. (następnie ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.). 31 września 1922 r. przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował w Tow. Akcyjnym „Juta” oraz w przedstawicielstwie Laboratorium Chemicznego „Ratopax” i Tow. Ubezpieczeniowym „Przezorność”.

Działacz Tow. Powstańców i Wojaków im. F. Ratajczaka (prezes koła dzielnicy Poznań-Śródmieście).

Podczas II wojny światowej pracował w Fabryce Musztardy „Perła”.

Po jej zakończeniu od 1945 r. był pracownikiem Ekspozytury Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów, a potem w Państwowym Zakładzie Hodowli Roślin. W 1950 r. przeszedł na emeryturę.

Zmarł 30 listopada 1964 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty, miał córkę Stefanię zamężną Głowacką.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 167/1932
Źródła

A. Czubiński, G. Łukomski, w: Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918-1919, Poznań 2002; „Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.