Stefan Jaroszyński

Urodził się 16 lutego 1888 r. we wsi Jesion pow. Opoczno.

Ukończył dwa oddziały szkoły powszechnej, po czym przyjechał do Końskich, gdzie zaopiekowała się nim rodzina Firkowskich.

Co najmniej od 1905 r. miał współpracować z Ochraną. W 1906 r. aresztowany, po czym wkrótce uwolniony. Awansował na stanowisko pomocnika sekretarza gminy Końskie. Kilkakrotnie aresztowany, był zwalniany. Miał należeć do PPS ps. „Siejba”. Aresztowany w 1909 r., został osadzony w X pawilonie warszawskiej cytadeli. Miał pogrążyć bojowców m.in. Romana Piekarskiego. W 1909 r. uwolniony.

Był zastępcą referenta w powiecie, następnie sekretarzem gminy w Bliżynie, a potem w Czermnie i Gowarczowie.

W niepodległej Polsce w 1927 r. był wiceburmistrzem Końskich, a co najmniej od 1931 r. ich burmistrzem. W 1937 r. dawny bojowiec PPS Edward Niwiński zarzucił mu współpracę od 1905 r. z władzami rosyjskimi.  W tej sytuacji wytoczył Niwińskiemu proces o oszczerstwo. Wyrokiem Sądu Grodzkiego w Końskich z lipca 1937 r. Niwiński został uniewinniony. Apelację od tego wyroku w 1938 r. rozpatrywał Sąd Okręgowy w Radomiu.

Działacz Związku Strzeleckiego, w 1927 r. był wiceprezesem oddziału w Końskich, a w 1929 r. komendantem obwodu koneckiego.

Podczas II wojny światowej od października 1939 r. brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach Organizacji Orła Białego w Końskich.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.