Urodził się 14 sierpnia 1894 r. w Warszawie. Syn Jana i Augustyny z Wajsów.
Ukończył sześć klas szkoły realnej w Skierniewicach.
Należał do skautingu. Brał udział w kursie instruktorskim w Skolem w sierpniu 1912 r. Od października 1912 r. należał do Polskich Drużyn Strzeleckich w tym mieście. Od 15 lipca 1914 r. przebywał na kursie instruktorskim w Nowym Sączu. Służył wówczas w 2 komp. Po przerwaniu kursu 2 sierpnia przybył do Krakowa.
3 sierpnia przydzielony do I plut. 1 komp. kadrowej ps. „Stefanjusz”, „Stecki”. W jej składzie 6 sierpnia wyruszył na front. Służył w 1 komp. III baonu 1 pp LP, a potem w II dyonie 1 part LP. Chory na zapalenie płuc, leczył się w szpitalu. Po rekonwalescencji od 1 kwietnia 1915 r. ponownie w 1 part LP na froncie. Przebywał na nim do 7 października 1916 r., kiedy chory odjechał na tyły.
Po jego zakończeniu 10 lutego 1918 r. przydzielony do Polskiej Siły Zbrojnej i skierowany do Szkoły Podchorążych. Po jej ukończeniu jako pchor. (z 11 listopada) skierowany do 3 pp PSZ. Po rozbrojeniu Niemców automatycznie przeszedł do Wojska Polskiego.
W składzie 9 pp leg (b. 3 pp PSZ) 4 stycznia 1919 r. wyruszył na front ukraiński. Ranny 13 stycznia pod Sokolnikami koło Lwowa. Po krótkiej rekonwalescencji powrócił do pułku, obejmując funkcję dowódcy plut. 30 października 1919 r. mianowany ppor. piech. Brał udział w walkach z bolszewikami, awansując na por. piech. i kpt. piech. Ranny 19 lipca 1920 r.
Od 16 marca 1921 r. pełnił służbę na przemian w formacjach liniowych i szkołach DOK nr VII, a potem (co najmniej od 1923 r.) w 49 pp. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r. Latem 1925 r. przydzielony do baonu ckm typu „B”. W 1929 r. został p.o. dowódcy baonu 49 pp. W kwietniu 1930 r. przeniesiony do prac w PW w dowództwie OK nr VIII. Już 18 czerwca przydzielony do 57 pp, w którym był dowódcą (początkowo jako p.o.) baonu. 1 stycznia 1931 r. awansował na mjr. piech. 31 lipca 1934 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Mieszkał we Lwowie.
W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, brał udział w kampanii wrześniowej. Po agresji sowieckiej z 17 września przeszedł do Rumunii, gdzie został internowany. W lutym 1941 r. wydany Niemcom, został osadzony w oflagu VI B w Dössel. W 1945 r. został uwolniony.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908–1914, Warszawa 1935; T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; J.M. Majchrowski, Pierwsza Kompania Kadrowa. Portret oddziału, Kraków 2014; „Monitor Polski” nr 258/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.