Urodził się 11 października (10 sierpnia?) 1891 (1899?) r. w Orpaczu. Syn Jerzego i Marii.
Mieszkał w Budapeszcie. Pracował w Węgierskiej Wytwórni Samolotów Lloyd.
W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej, z której przeszedł do Legionów Polskich. Służył w 4 pp LP.
Po 1918 r. mieszkał w Warszawie. Pracował jako majster stolarski w Centralnych Warsztatach Lotniczych w Warszawie, a potem w Państwowych Zakładach Lotniczych. Od końca 1925 r. pracował też dorywczo w warsztatach sekcji lotniczej Koła Studentów Politechniki Warszawskiej. Uczestniczył w budowie samolotu RWD-5 bis, na którym Stanisław Skarżyński przeleciał przez Atlantyk. Okresowo (w godzinach nadliczbowych) pracował w Warsztatach Szybowcowych Antoniego Kocjana i Jerzego Wędrychowskiego.
Podczas II wojny światowej we wrześniu 1939 r. ewakuowany z ekipą RWD przez Rumunię do Wlk. Brytanii. Tam wstąpił do Polskich Sił Powietrznych, z których ze względu na wiek został zwolniony.
Utrzymywał się z zakupu mechanizmów zegarowych, do których dorabiał drewniane obudowy. Po zakończeniu wojny powrócił do Polski.
Przez pewien czas pracował w Instytucie Lotnictwa.
Zmarł 11 listopada 1965 r. w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Anną Górniak, miał syna Jerzego (20 V 1920-2 VIII 1944), zamordowanego z matką przez Niemców podczas powstania warszawskiego, i córkę Stefanię (ur. 12 VII 1922).
R. Gujski, Stefan Lachky 1891-1965 – Mistrz Stolarski, www.rwd-dwl.net/pracownicy/lachky/index.htm [dostęp 26 VII 2021]; „Monitor Polski” nr 64/1937, 177/1938.