Urodził się w 1894 r. w Warszawie. Syn Tadeusza i Bronisławy z Naziembłów.
Ukończył szkołę realną Wróblewskiego w Warszawie, po czym odbywał praktyki leśne i rolne.
W czasie I wojny światowej od 1915 r. w dyonie ułanów Legionu Puławskiego. Następnie w armii rosyjskiej. Służył w 269 pp. W lutym 1917 r. został ranny.
Od 1918 r.w II Korpusie Polskim w Rosji. Jako podoficer służył w 6 puł. Brał udział w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja), podczas której dostał się do niewoli. Po czterech dniach zbiegł z transportu kolejowego koło Berdyczowa i przedostał się do Kijowa. Tam skierowany przez Związek Wojskowych Polaków do I Korpusu Polskiego, służył w 9 psp. Po demobilizacji korpusu latem 1918 r. powrócił do kraju.
Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Ukończył Szkołę Podchorążych i jako pchor. we wrześniu 1919 r. skierowano go do 15 pp. Wyróżnił się pod Stodoliczami (17 lutego 1920), odpierając ataki bolszewików. Mianowany ppor. piech., od początku kwietnia dowodził 10 komp.
Poległ 8 maja 1920 r. pod wsią Horodyszczany na Mińszczyźnie. Pochowany we wsi Ostroglady.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
W. Berka, O polski czyn zbrojny na Wschodzie 1914-1918, Warszawa 1925; Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Warszawa 1934; „Monitor Polski” 1934, nr 6.