Urodził się 3 maja 1892 r. w Pilźnie. Syn Mikołaja i Julianny z Mazurkiewiczów.
Ukończył gimnazjum w Dębicy (1912 r.), po czym podjął studia na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Ukończył cztery semestry (później w latach 1918-1919 kolejne dwa, 21 sierpnia 1919 r. uzyskał absolutorium).
Od 1912 r. należał do Polowych Drużyn „Sokoła” w Pilźnie.
W czasie I wojny światowej razem z drużyną wstąpił do Legionów Polskich. Wcielony do 14 komp. 2 pp LP, brał udział w kampanii karpackiej, bukowińskiej, besarabskiej i wołyńskiej. 27 stycznia 1915 r. mianowany chor. piech. Potem w 11 komp. W lipcu 1915 r. ranny w nogę, leczył się w szpitalu twierdzy nr 9 w Krakowie. Za postawę wobec nieprzyjaciela odznaczony Medalem Srebrnym I klasy. 1 listopada awansował na ppor. piech., zaś 1 listopada 1916 r. – na por. piech. Był dowódcą komp.
Po kryzysie przysięgowym w Polskim Korpusie Posiłkowym. Uczestniczył w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) i w bitwie II Korpusu Polskiego pod Kaniowem (11 maja). Po kapitulacji korpusu brał udział w pracach POW na wschodzie. Następnie przedostał się do Francji. Służył w Armii Polskiej we Francji, z którą w maju 1919 r. powrócił do kraju.
Od września 1919 r. dowodził komp. 48 pp. Awansowany do stopnia mjr. piech. (z dniem 1 kwietnia 1920 r.), objął funkcję dowódcy II baonu tego pułku. W 1921 r. sprawował funkcję komendanta Sosnowca.
Zweryfikowany jako mjr piech. z 1 czerwca 1919 r., był dowódcą II baonu 48 pp, a od 1923 do 1927 r. zastępca dowódcy 86 pp. Awansowany z dniem 15 sierpnia 1924 r. na ppłk. piech., w okresie od 15 kwietnia do 16 lipca 1925 r. przebywał na kursie oficerów sztabowych w Warszawie. Od kwietnia do sierpnia 1927 r. zastępca dowódcy 60 pp. W okresie od 18 sierpnia 1927 do 12 listopada 1935 r. dowodził 6 pp leg. 1 stycznia 1930 r. otrzymał stopień płk. piech. Następnie został dowódcą brygady KOP „Grodno”.
Członek władz Koła „Szóstaków” - był przewodniczącym jego zarządu w Wilnie.
24 sierpnia 1939 r. objął funkcję dowódcy piechoty dywizyjnej 33 DP rez. W jej składzie uczestniczył w działaniach SGO „Narew” i Frontu Północnego. Następnie od 19 września był II dowódcą piechoty dywizyjnej 41 DP rez. Po kapitulacji oddziałów polskich w rejonie Tomaszowa Lubelskiego (27 września) przedostał się do Krakowa, gdzie 4 stycznia 1940 r. został zatrzymany przez Niemców. Przebywał w niewoli m.in. od maja 1940 r. w oflagu II C w Woldenbergu, sprawując funkcję polskiego starszego obozu (16 grudnia 1941-16 sierpnia 1942).
Po uwolnieniu (1 lutego 1945) mieszkał w kraju. Do emerytury pracował jako kierownik administracyjny w Fabryce Lin i Drutów w Gliwicach.
Zmarł 28 lutego 1965 r. w Gliwicach i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Pilźnie.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 4 kl., trzykrotnie Krzyżem Walecznych, dwukrotnie złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Marią Heleną Wojnarską, miał z nią czworo dzieci m.in. córkę Alinę, mikrobiologa, oraz synów Włodzimierza, mgr. inż. ogrodnictwa, i Tadeusza (24 VII 1926-4 IX 2011), profesora chemii.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Corpus Studiosorum Univesitatis Iagellonicae 1850-1918, t. III, Kraków 1999; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; J. Dunin-Brzeziński, Rotmistrz Legionów Polskich. Wspomnienia z lat 1914-1919, Pruszków [2004]; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego t. I: Tradycja, Warszawa 1939; M. Jabłonowski, Formacja specjalna. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939, Warszawa 2003; T. Jurga, W. Karbowski, Armia „Modlin” 1939, Warszawa 1987; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich t. I: Karpaty, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 132/1931; M. Porwit, Spojrzenie poprzez moje życie, Warszawa 1986; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006; informacje syna Tadeusza.