Bojownikom niepodległości

Stefan Luranc

(1895-1916)

luranc stefanUrodził się 23 października 1895 r. w Wieprzu pow. Wadowice. Syn Adama i Marii ze Szlagorów.

Ukończył gimnazjum w Wadowicach (1914 r.).

Od 1912 r. członek Zw. Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Przydzielony do 11 komp. 2 pp LP. W okresie od 21 maja do 22 lipca 1915 r. był elewem w szkole podchorążych LP w Kamieńsku. Po jej ukończeniu skierowany do baonu uzupełniającego nr 3, a następnie do utworzonego 28 lipca 6 pp LP. Uczestniczył w kampanii wołyńskiej. 1 lipca 1916 r. mianowany chor. piech., dowodził plut. w 5 komp.

Poległ 5 lipca 1916 r. podczas walk o Polską Górę pod Kościuchnówką.

Absolwent gimnazjalny, już przed wojną przygotowywał się do zbrojnej służby Ojczyźnie, należąc od 1912 roku do Związków Strzeleckich. W pierwszych dniach wojny zgłasza się natychmiast w szeregi legionowe i przydzielony do 2 p.p. L.P., przechodzi z nim całą karpacką kampanię, zdobywając za walki medal srebrny II klasy. Przydzielony do 6 p.p. L.P. od samego początku dzieli z nim wszystkie losy, jako żołnierz dzielny, ogromnego temperamentu i stałej pogody wiecznego humoru, którym krzepił żołnierzy swych w najcięższych chwilach, wlewając w nich moc wytrwania. Odznacza się wielokrotnie w jesiennych walkach 1915 r. i za okres ten zdobył po raz wtóry srebrny medal waleczności.

W walkach pozycyjnych stały ochotniczy kandydat na patrole, które jak sport lubił, miał do nich szczęście, zawsze mu się udawały, pomyślnie zdobywał sobie u przełożonych pełne uznanie, u żołnierzy miłość i szacunek, tak że na ochotnika w ogień za nim poszliby.

Dnia 5.VII.1916 r. w ataku na Polską Górę jako dowódca plutonu w 5/6 p.p., wyprzedzając znacznie biegnącą kompanię, jeden z pierwszych rzuca się z bagnetem na okop nieprzyjacielski, porywając w szalonym impecie swój plutonza sobą, pracując kolbą i bagnetem wyrzuca nieprzyjaciela, posyła pluton na rów następny, skąd bije k[arabin] m[aszynowy]. W tym jednak momencie ugodzony kilku kulami w głowę i piersi, padł, oddając swe młode życie Ojczyźnie w ofierze [z wniosku na order Virtuti Militari].

Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości.

Rodziny nie założył.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 111/1931
Źródła

CAW, akta Virtuti Militari 77-7384; J. Cisek, K. Stepan, Lista strat Legionów Polskich 1914-1918, Kraków 2006; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 3, Warszawa 2006; G. Łukomski, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945 t. II (1914-1921) cz. 2, Koszalin 1993; Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego t. I: Tradycja, Warszawa 1939; Księga pamiątkowa 1830-29.XI-1930, Ostrów Mazowiecka 1930; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich t. I: Karpaty, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 111/1931.