Urodził się 14 lipca 1894 r. w Wieliczce. Syn Klemensa i Marii z Zegartowskich (Zegarłowskich). Brat Jana Feliksa (zob.) i Władysława (zob.). Pracował jako ślusarz w wielickich salinach. Czlonek Związku Strzeleckiego w Wieliczce.
Podczas I wojny światowej służył w Legionach Polskich w szeregach 1 komp. V baonu 7 Pułku Piechoty LP. Chory, w połowie sierpnia 1915 r. przebywał w szpitalu twierdzy nr 5 w Krakowie. Po rekonwalescencji powrócił do służby liniowej. Przydzielony do 4 Pułku Piechoty LP. Uzyskał stopień sierż. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. od września podjął służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym w składzie 3 Pułku Piechoty II Brygady LP. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) wstąpił do w II Korpusu Polskiego. Uczestniczył w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja). Po kapitulacji korpusu (12 maja) przedostał się do Kijowa, gdzie podjął służbę w Polskiej Organizacji Wojskowej. Prawdopodobnie zamordowany przez bolszewików w 1918 r. pod Moskwą.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
J. Hojarczyk, Związki Strzeleckie w obwodzie wielickim (1912–1914), w: Z dziejów walk o niepodległość t. 2, Warszawa 2013; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” 1933, nr 171.