Urodził się 15 lipca 1972 r. w Wysokiej koło Piły. Syn Pawła i Katarzyny z Zawadzkich.
Ukończył szkołę powszechną w rodzinnej miejscowości, po czym uczył się zawodu malarza.
Od 1898 r. mieszkał w Białośliwiu koło Piły. Pracował jako mistrz malarski.
Był działaczem społecznym i politycznym.
Podczas powstania wielkopolskiego po wkroczeniu wojsk powstańczych do wsi (4 stycznia 1919) namalował orła na ich sztandarze. Za poparcie powstania aresztowany z synem przez Niemców i do listopada 1919 r. więziony w Pile.
Uwolniony, powrócił do Białośliwia, gdzie pracował zawodowo.
Należał do Związku Powstańców Wielkopolskich.
Podczas II wojny światowej w obawie przed Niemcami 1 września 1939 r. opuścił wieś i ewakuował się na Wołyń do Horochowa. Tam po 17 września znalazł się pod okupacją sowiecką. W styczniu 1940 r. aresztowany, do 1941 r. przebywał w obozie. Po wybuchu wojny niemiecko–sowieckiej (22 czerwca 1941) odzyskał wolność i wyjechał do Łodzi. Podjął pracę zawodową. W 1944 r. aresztowany przez Niemców.
Wywieziony do Szamotuł, po czym ślad po nim zaginął.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Dwukrotnie żonaty: od 1898 r. z Elżbietą Paprocką, miał z nią syna, a potem z Jadwigą Czarnotą, z którą miał syna.
W. Kicman, w: www.powstanie.szubin.net (dostęp 30 XII 2017); „Monitor Polski” 1938, nr 140.