Urodził się 14 czerwca 1888 r. w Rzeszowie. Syn Antoniego i Anny ze Zwingerów.
Mieszkał w Samborze, gdzie uczęszczał do gimnazjum i tam otrzymał maturę. W latach 1906-1913 studiował kolejno filozofię, polonistykę i prawo na Uniwersytecie Lwowskim, uzyskując doktorat.
Działacz oświatowy, był członkiem zarządu „Czytelni Akademickiej”, należał do organizacji młodzieży postępowej „Życie”, współpracował z Macierzą Szkolną i Tow. Czytelni Ludowych. Był bibliotekarzem sekcji teatralnej Rady Naczelnej Drużyn Bartoszowych.
W czasie I wojny światowej w 1915 r. wyjechał na Syberię, aby uzyskać wiadomości o losie zesłańców ze wschodniej Galicji, a w 1918 r. był uczestnikiem pertraktacji z Centralną Radą Ukraińską w sprawie przejścia polskiego korpusu na wschód. Potem powrócił do Lwowa.
Od 1 listopada 1918 r. brał udział w obronie miasta przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka I (pododcinek Dom Techników). 18 listopada przeniesiony na stanowisko referenta w intendenturze Naczelnej Komendy obrony. W czasie wojny z bolszewikami w 10 DP. Następnie w rezerwie.
Od 1921 r. pracował jako dyrektor Miejskiej Komunalnej Kasy Oszczędności we Lwowie. W 1922 r. był współzałożycielem Wyższej Szkoły Handlu Zagranicznego i przez 12 lat jako prof. zwyczajny prowadził w niej wykłady z dziedziny ekonomii politycznej.
Podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu (do 1948 r.) dwukrotnie podejmował pracę w PCK w Krakowie. M.in. organizował pomoc dla więźniów obozu koncentracyjnego w Auschwitz.
Zmarł w 1966 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty z Anną Pelagią Sołtysik, miał z nią syna Stefana Macieja (12 V 1914-22 IX 1939), ppor. lekarza, poległego pod Łomiankami, oraz Antoniego Adama (13 VIII 1915-21 VIII 1980), prawnika.
Drużyny Bartoszowe 1908-1914, Lwów 1939; „Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939.