Urodził się 16 lutego 1882 r. w Rawie Mazowieckiej. Syn Maksymiliana i Heleny z Kasprzykowskich.
Ukończył gimnazjum w Piotrkowie (maturę uzyskał eksternistycznie w Mikołajowie) i Wydz. Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego (1913).
Od 1900 r. należał do PPS ps. „Stefan”. Uczestniczył w rewolucji 1905 r., organizując m.in. strajk szkolny. Z tego powodu został wydalony z gimnazjum w Piotrkowie. Do 1907 r. brał udział w działalności partyjnej na terenie Zagłębia Dąbrowskiego.
Następnie studiował w Krakowie. Był sekretarzem, następnie prezesem, Stow. Młodzieży Postępowej „Spójnia”.
W 1914 r. jako lekarz zmobilizowany do armii rosyjskiej. Służył jako młodszy ordynator w 118 zapasowym szpitalu cholerycznym we Lwowie, w 1 szpitalu polowym Czerwonego Krzyża w Jaśle i Krasnymstawie, od 1915 r. był starszym ordynatorem i komendantem 13 lotnego szpitala opatrunkowego przy 9, potem przy 8 i 7 DStrz. W 1917 r. współpracował przy organizacji oddziałów polskich, działając na terenie 8 DStrz.
Uczestniczył w Zjeździe Wojskowych Polaków w Nieświeżu. W tworzonym I Korpusie Polskim objął stanowisko lekarza 11 psp. Po rozwiązaniu korpusu i pobycie w niemieckim obozie w 1918 r. powrócił do kraju.
Powołany do służby wojskowej, w 1919 r. jako kpt. lek. dowodził szpitalem polowym nr 104, a potem był lekarzem 65 pp, szefem sanitarnym 2 BJazdy, a od 1921 r. szefem sanitarnym Syberyjskiej DP. W 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako mjr rez. lek. z 1 czerwca 1919.
Od 1921 r. pracował jako lekarz Kasy Chorych w Dąbrowie Górniczej (oraz członek zarządu PCK), a później lekarz naczelny Państwowej Szkole Technicznej im. Marszałka J. Piłsudskiego (1924-1928) w Wilnie oraz tamtejszych szkół powszechnych.
Członek Stronnictwa Niezawisłości Narodowej i Unii Demokratycznej. Od 1928 r. stał na czele Partii Pracy.
Z listy BBWR w latach 1928-1935 poseł do Sejmu RP, wybierany kolejno w okręgu wyborczym nr 64 (Święciany) i nr 63 (Wilno).
Po opuszczeniu parlamentu powrócił do pracy zawodowej.
Działacz społeczny, propagator i organizator wychowania fizycznego, społeczny sędzia powiatowy.
Zmarł w 1944 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
Żonaty (od 1913 r.) z Eugenią z Serrinich, miał z nią syna Zbigniewa (ur. 1914).
Kto był kim w drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 63/1933; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny t. I, Warszawa 1998; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.