Urodził się 9 stycznia 1894 r. w Warszawie. Syn Franciszka i Zofii z Osińskich.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako rtm. kaw. z 1 czerwca 1919 r., służył w 9 puł (1923, 1924). Co najmniej od 1928 do 1932 r. w Dep. Kawalerii MSWojsk. 1 stycznia 1930 r. awansował na mjr. kaw. Następnie dowodził dyonem szkolnym Podchorążych Rezerwy Kawalerii (potem: komendant Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii). Awansowany 1 stycznia 1936 r. na ppłk. kaw., funkcję tę sprawował do 1937 r. Następnie był zastępcą dowódcy 9 puł. 27 sierpnia 1939 r. został dowódcą Ośrodka Zapasowego Kresowej BK.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Dowodził grupą wchodzącą w skład improwizowanej grupy „Żółkiew”, walczącej w okolicach Żółkwi i Lwowa. Po agresji sowieckiej z 17 września przeszedł na Węgry, gdzie został internowany. Tam brał udział w działaniach konspiracyjnych w ramach okręgu ZWZ/AK na Węgrzech; był zastępcą dowódcy oraz jednocześnie szefem sztabu i dowódcą obozów oficerskich.
Po wojnie zamieszkał w Wlk. Brytanii.
Zmarl 7 kwietnia 1969 r. w Penley. Pochowany na cmentarzu Landigan.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
R. Dalecki, Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 roku, Rzeszów 1989;„Monitor Polski” nr 167/1932; S. Radomyski, Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926-1939, Pruszków 1992; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.