Urodził się 17 listopada 1888 r. w Dorpacie. Syn Jana (zob.) i Romualdy z Bagnickich. Brat Cezarii (zob.).
W latach 1908-1914 studiował na Wydz. Prawnym uniwersytetu w Petersburgu. W maju 1914 r. ukończył studia, po czym do 1918 r. odbywał aplikację adwokacką pod patronatem adw. E. Drzewieckiego.
W czasie I wojny światowej w 1915 r. zmobilizowany do armii rosyjskiej, służył w oddziale kawalerii gwardii.
W 1917 r. wziął udział w I Ogólnym Zjeździe Wojskowych Polaków w Piotrogrodzie (8-22 czerwca).
W 1918 r. był pierwszym sekretarzem poselstwa polskiego w Moskwie. Po powrocie do kraju w 1919 r. został st. referentem w Ministerstwie Przemysłu i Handlu oraz radcą prawnym Sekcji Górniczej. W 1920 r. objął stanowisko st. referendarza w Prokuratorii Generalnej RP.
Latem 1920 r., w związku z sytuacją militarną kraju, zgłosił się ochotniczo do służby w WP. Po zakończeniu wojny z bolszewikami przeniesiony do rezerwy.
W latach 1921-1929 pracował jako radca prawny w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Był delegatem rządu w Komisji Kodyfikacyjnej RP – w Sekcji Prawa Handlowego; uczestniczył w opracowaniu prawa patentowego. W gabinecie W. Grabskiego (19 grudnia 1923-14 listopada 1925) był członkiem specjalnej Komisji Ustawodawczej przy Ministerstwie Skarbu i referentem dekretów o przekształcaniu spółdzielni w spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz fuzji spółek akcyjnych. W latach 1928-1929 członek Konferencji Ekonomicznej Ligi Narodów. W 1929 r. przez 3 miesiące pracował w ambasadzie polskiej w Berlinie. Kierował wówczas rokowaniami prawno-gospodarczymi z Niemcami. W 1936 r. był radcą prawnym Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów.
Miał poważny wkład w tworzenie wielu przepisów obowiązujących w ówczesnym ustawodawstwie m.in. całych działów Kodeksu Handlowego. Uczestniczył w licznych delegacjach na rokowania międzynarodowe.
Podczas II wojny światowej aresztowany przez Niemców. Przez miesiąc był więziony na Pawiaku. Następnie zwolniony. Utrzymywał się z opracowywania dla kancelarii adwokackich opinii z prawa gospodarczego i zajmował się handlem, głównie dziełami sztuki.
Od 1945 r. pracował zawodowo jako radca prawny w Urzędzie Wojewódzkim w Łodzi. 5 sierpnia 1946 r. został wpisany na listę adwokatów w tym mieście. Początkowo pracował w kancelarii indywidalnej, a od lutego 1959 r. był zatrudniony w Zespole nr 1 w Łodzi.
Zmarł 23 marca 1961 r. w Łodzi.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty z Haliną Glinajecką (zob.).
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 6/1934; 60 Lat Łódzkiej Izby Adwokackiej, Łódź 2009.