Urodził się 7 kwietnia 1900 r. w Padniewie pow. Mogilno. Syn Jana i Antoniny z Schilferów.
Podczas I wojny światowej w armii niemieckiej, z której potem zdezerterował.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. 28 marca 1919 r. przydzielony do 2 pap (potem: 17 pal).
Po wojnie podoficer zawodowy WP. W 1932 r. posiadał stopień ogn. Przez cały okres międzywojenny służył w 17 pal.
Podczas kampanii 1939 r. szef kancelarii pułku. Brał udział m.in. w bitwie nad Bzurą. 23 września dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w obozie przejściowym w Sieradzu, po czym został zwolniony.
Powrócił do Gniezna. Pracował jako urzędnik.
Jednocześnie brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach ZWZ/AK. Służył w Inspektoracie w Gnieźnie. Aresztowany 15 października 1942 r. przez Niemców na skutek denuncjacji b. kolegi pułkowego, agenta gestapo, został osadzony w więzieniu przy ul. Franciszkańskiej. Skazany przez Sąd Specjalny w Rawiczu na karę śmierci.
Powieszony 13 października 1943 r. w Rawiczu. Pochowany na dawnym Cmentarzu Garnizonowym w Gnieźnie przy ul. Witkowskiej.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Marią Kruger, miał z nią synów Zygmunta i Ireneusza oraz córki Elżbietę i Izabelę.
L. Głowacki, 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939 roku, Lublin 1969; „Monitor Polski” nr 167/1932; www.bohaterowie1939.pl.