Urodził się 12 lutego 1895 r. w Będzinie. Syn Jana i Franciszki z Gęborskich. Brat Aleksandra (zob.).
Jako student medycyny, odbywający służbę wojskową, w stopniu por. plek. (ze starszeństwem z 1 czerwca 1920 r.) odkomenderowany do Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Od 21 lutego 1921 r. organizował kolumnę sanitarną nr 4. Uczestnik III powstania śląskiego, podczas którego zorganizowal pociąg ewakuacyjny nr 3 w Lublińcu..
Służył w Szpitalu Rejonowym w Lidzie (1923, 1924) z tym jednak, iż został odkomenderowany celem ukończenia studiów medycznych na Uniwersytecie Warszawskim. 7 marca 1925 r. uzyskał dyplom lekarski. Był lekarzem 2 pp leg (1928). Awansowany 1 stycznia 1931 r. na kpt. lek., co najmniej od 1932 r. sprawował funkcję lekarza 51 pp. 19 marca 1937 r. awansował na mjr. lek.
Podczas kampanii 1939 r. był naczelnym lekarzem 51 pp. Po rozbiciu pułku m.in. z jego dowódcą ppłk. dypl. Augustem Fieldorfem przedostał się na Węgry, a stamtąd do Francji, a później do Wlk. Brytanii. Był lekarzem 3 baonu strzelców, a od 30 kwietnia 1943 r. – naczelnym lekarzem 2 DGren Pancernych (kadrowej). Po zakończeniu wojny i demobilizacji powrócił do Polski.
Po II wojnie światowej lekarz w Żorach. Od 1949 r. kierował Miejskim Ośrodkiem Zdrowia. Sprawował też funkcję lekarza sądowego.
Zmarł w 1977 r.
Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał srebrny Krzyż Zasługi.
K. B[rożek], w: Encyklopedia powstań śląskich, Opole 1982; „Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach” 1960, nr 2; Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego 1934; „Monitor Polski” 1934, nr 6; Polski Almanach Medyczny na rok 1956, Warszawa 1957; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1948, Warszawa 1949; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1938, Warszawa 1938; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1936, Warszawa 1936; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.