Bojownikom niepodległości

Szczepan Biała

(1896–po 1939)

Urodził się 4 sierpnia 1896 r. w Zagrobeli pow. Tarnopol.

Uczeń seminarium nauczycielskiego.

W czasie I wojny światowej od 3 października 1914 r. w Legionach Polskich. Początkowo był żołnierzem baonu uzupełniającego kpt. A. Galicy, a potem 10 komp. 3 pp LP. Następnie elew szkoły podchorążych LP. Później ponownie w 3 pp LP.  W 1917 r. służył w Komisariacie Werbunkowym do WP w Radomiu. Od czerwca na kursie wyszkolenia nr 4 w Zambrowie.

Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W stopniu plut. ponownie w 3 pp LP.W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza.

Po 1918 r. w WP. Uczestnik walk 1919-1920.

W 1921 r. w stopniu ogn.  był żołnierzem 1 pczołgów. Mianowany 15 lipca 1927 r. ppor. adm. i awansowany 15 lipca 1929 r. na por. adm., co najmniej od 1928 r. był płatnikiem 71 pp. 19 marca 1939 r. awansował na kpt. int.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych oraz srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.