Szczepan Biczkowski

Urodził się 14 grudnia 1894 r. w Pakości. Syn Franciszka i Katarzyny z Kotlarków.

W latach 1901-1908 uczył się w szkole powszechnej w rodzinnej miejscowości. Po ukończeniu sześciu klas podjął pracę zawodową w cukrowni Union w Pakości.

W czasie I wojny światowej 10 maja 1915 r. powołany do armii niemieckiej, służył w 140 pp. 4 września skierowany na front, walczył na terenie Rosji, Rumunii i Francji. Po dezercji 12 listopada 1918 r. powrócił do Pakości. 23 listopada uczestniczył w rozbrajaniu stacjonujących na terenie cukrowni niemieckich oddziałów.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Od 28 grudnia 1918 do 5 stycznia 1919 r. członek straży obywatelskiej. Następnie w kompanii pakoskiej brał udział w walkach o Inowrocław. Później walczył na froncie północnym m.in. w rejonie Szubina. 5 maja wcielony do 9 pstrz wlkp (potem: 67 pp). Brał udział w walkach z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim. 2 maja 1920 r. ranny nad Berezyną. Leczył się w szpitalu w Krakowie. 7 czerwca przydzielony do baonu zapasowego w Jarocinie. Zwolniony 10 lipca, już 29 lipca przydzielono go do 5 pstrz granicznych. Po zakończeniu walk 10 listopada w stopniu st. szer. przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnej miejscowości. Od 12 listopada 1920 r. pracował jako przetokowy w cukrowni w Pakości. 20 listopada 1924 r. złożył egzamin w służbie przetokowej i konduktorskiej. Okresowo pozostawał bez pracy.

Członek Tow. Powstańców i Wojaków i Zw. Powstańców Wielkopolskich.

Po kampanii 1939 r. 17 grudnia z rodziną wysiedlony do Krakowa. Początkowo przetrzymywany w obozie w Łobzowie, w styczniu 1940 r. otrzymał mieszkanie na ul. Paulińskiej, w którym przez trzy miesiące ukrywał Żydówkę.

Po wojnie powrócił do Pakości. W 1972 r. mianowany ppor. rez.

Zmarł 20 września 1973 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Pakości.