W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w I baonie 2 pp LP, uzyskał stopień st. szer. Ranny 1 września 1915 r. pod Rarańczą. Później w 2 komp. Ranny 3 sierpnia 1916 r. pod Sitowiczami.
Po likwidacji Legionów pracował jako piekarz.
W stopniu kpr. od 6 listopada 1918 r. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka V, a potem odcinka III (sektor Bema).
Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do IV baonu 1 pstrz lwowskich.
Po uwolnieniu Lwowa tworzy patrol wywiadowczy, operujący na tyłach ukraińskich. Wyprawy po uzyskanie języka pod przewodnictwem śp. Szczepana Hüttera, czy to na Czartowską Skałę, Kozielniki lub Sichów, które przeważnie z dwoma braćmi odbywał, były aktami prawdziwej brawury i junactwa. Co kilka dni można było widzieć na ulicach Lwowa powracających braci Hüttnerów, niosących jako zdobycz po kilka karabinów, granatów ręcznych i pędzących jeńca, porwanego z placówki ruskiej.
Poległ 11 stycznia 1919 r. podczas natarcia na Zimną Wodę. Pochowany na cmentarzu Obrońców Lwowa w katakumbach (filar VI).
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
Żonaty z Katarzyną N.
Dla Ciebie Polsko!, „Panteon Polski” nr 23/1926; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Warszawa 1934; Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914-1914, Lwów 1935; „Monitor Polski” nr 111/1931; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Orlęta Lwowskie, „Panteon Polski” nr 22/1926; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; W obronie Lwowa i wschodnich Kresów. Polegli od 1-go listopada 1918 do 30-go czerwca 1919 r., Lwów 1926; J. Wereszyca [D. Łomaczewska], Przewodnik po cmentarzu Obrońców Lwowa, Warszawa 1989.