Bojownikom niepodległości

Szymon Ader

(1897–po 1938)

Szymon AderUrodził się 24 stycznia 1897 r. w Łodzi. Syn Izaaka i Judesy Katc. Ukończył cztery klasy gimnazjum w rodzinnym mieście. W okresie nauki szkolnej współpracował z Polską Partią Socjalistyczną – Frakcją Rewolucyjną, prowadząc działalność propagandowo-oświatową.

Po wybuchu I wojny światowej od 26 sierpnia 1914 r. służył w Legionach Polskich. Był żołnierzem baonu uzupełniającego, z którym dołączył do 1 pp LP. Przydzielony do 2 komp. III baonu. Kontuzjowany w kwietniu 1915 r. podczas walk pozycyjnych nad Nidą, po 25 kwietnia został odesłany do szpitala w Morawskiej Ostrawie. 31 lipca ze względu na stan zdrowia zwolniony z Legionów. Wkrótce powrócił do służby – od 17 listopada 1915 r. do co najmniej 26 stycznia 1916 r. chory, przebywał w Domu Uzdrowieńców w Kamieńsku. Następnie był żołnierzem baonu uzupełniającego nr 1. W maju pełnił służbę w kadrze Legionów Polskich w Piotrkowie. 23 sierpnia opuścił służbę w LP. Wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, w listopadzie 1918 r. brał udział w rozbrajaniu Niemców.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Wojsku Polskim. Uczestnik wojny z Rosją bolszewicką 1919–1920. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Zamieszkał w Łodzi, pracował jako ślusarz. W latach 30. był bezrobotny. Należał do Związku Legionistów Polskich.

Zmarł po 1938 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; IV Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; „Monitor Polski” 1938, nr 93