Urodził się 8 lipca 1894 r. w Rajgrodzie. Syn Tomasza i Anny z Kuźmów.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w 8 komp. 2 pp LP. Chory, do 1 kwietnia 1916 r. leczył się w szpitalu epidemicznym w Opawie, a potem do 11 kwietnia w szpitalu rezerwowym w Cieszynie.
W niepodległej Polsce służył w Straży Więziennej. W 1937 r. awansował do stopnia st. strażnika. Przez wiele lat służył w więzieniu w Nowym Wiśniczu pow. Bochnia.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 045/3 z 22 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP, jest wymieniony na tablicy ofiar zbrodni na obelisku przy ul. Ofiar Katynia w Bochni.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2006; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; „Monitor Polski” nr 167/1932.