Urodził się 18 lipca 1894 r. Syn Ludwika i Józefy z Paśnickich.
W czasie I wojny światowej służył w I Korpusie Polskim w Rosji.
Po 1918 r. w WP. W maju 1919 r. został adiutantem w Wielkopolskiej Szkole Podvhorążych Piechoty w Poznaniu. 1 kwietnia 1920 r. został zatwierdzony w stopnia por. piech.
W sierpniu 1921 r. odkomenderowany celem dokończenia studiów filozoficznych na Uniwersytecie Poznańskim. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. był adiutantem 9 pp leg. Awansowany 15 sierpnia 1924 r. na kpt. piech., służył w Oddz. I Sztabu Generalnego w Warszawie (1924). Następnie (od 31 sierpnia 1926 r.) pełnił służbę w Biurze Ogólno-Organizacyjnym MSWojsk. W lutym 1929 r. skierowany na trzymiesięcczny kurs w Centralnej Szkole Strzelań. Później do 1932 r. w 72 pp. Co najmniej do 1935 r. oficer w DOK nr IX w Brześciu nad Bugiem. Wiosną 1939 r. był referentem w Dep. Dowodzenia Ogólnego MSWojsk.
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 259/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.