Bojownikom niepodległości

Szymon Michał Białecki

(1893–1948)

Urodził się 27 września 1893 r. w m. Połomia pow. Rybnik. Syn Karola.

Ukończył szkołę powszechną w Rybniku i gimnazjum w Krakowie.

Członek Zw. Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich.

Od 1 listopada 1918 r. w stopniu pchor. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Walczył na odcinku I (pododcinek Szkoła Kadecka). 18 listopada chory, pozostał w szeregach. Odkomenderowany na Górny Śląsk, w 1921 r. był szefem bezpieczeństwa polskiego komisariatu w Bytomiu. Uczestnik III powstania śląskiego.

Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w 75 pp (1923, 1924). Przeniesiony do KOP, w okresie lutego-marca 1926 r. był p.o. dowódcy 5 baonu KOP w Łużkach. W KOP pełnił służbę co najmniej do 1928 r. W 1932 r. został przeniesiony w stan spoczynku.

Mieszkał w Warszawie.

W 1939 r. zmobilizowany do WP, 17 września dostał się do niewoli sowieckiej w Tarnopolu. Przebywał w obozie w Juchnowie, potem w Kozielsku, a od 18 czerwca 1940 r. w Griazowcu. Po podpisaniu umowy Sikorski-Majski 3 września 1941 r. został skierowany do obozu w Tockoje. Tam służył w Armii Polskiej w ZSSR.

Zmarł w 1948 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Żonaty (od 1926 r.) z Janiną z Zakrzewskich-Gedroic-Łukasiewiczową (zob.).

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 293/1932; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; S. Rostworowski, Bitwy mojego życia 1914-1944, Warszawa 2001.