Urodził się 27 października 1898 r. w Lesznie koło Błonia. Syn Edwarda i Stefanii ze Słońskich. Brat Bronisława (zob.).
Należał do I Drużyny skautowej im. R. Traugutta w Warszawie. Był też członkiem PDS.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. piech., co najmniej od 1923 do 1928 r. służył w 7 pp leg. W 1932 r. w DOK nr II. Następnie oficer 72 pp (1935). Wiosną 1939 r. dowodził 1 komp. II Gdyńskiego baonu ON i jednocześnie był komendantem miejskim PW Gdynia IV.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii wrześniowej. Uczestniczył w walkach z Niemcami w rejonie Gdyni. Dostał się do niewoli. Przebywał w oflagu X A w Itzehoe, a potem (do 1945) w II C w Woldenbergu.
Po wojnie pozostał na emigracji.
Zmarł 10 marca 1980 r. w Burnley.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908–1914, Warszawa 1935; Gdynia 1939, Gdańsk 1979; „Monitor Polski” 217/1932, 23/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.