Bojownikom niepodległości

Tadeusz Bajan

(1898–1940)

Urodził się 12 marca 1898 r. w Zamościu. Syn Michała i Katarzyny z Czerniakowskich.

Ukończył gimnazjum im. S. Staszica w Lublinie.

Od 1915 r. w POW ps. „Grab”. Służył w okręgu VIII. Ukończył szkołę żołnierską i podoficerską, uzyskując z czasem stopień sierż.

Po rozbrojeniu okupantów od 18 listopada 1918 r. służył w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w Lubartowie, a potem w Lublinie. Następnie służył w 3 DP Leg i w intendenturze OK nr III w Grodnie.

Z dniem 1 listopada 1921 r. mianowany ppor. rez. adm. z tym jednak, iż pozostawiono go w służbie czynnej. Był oficerem w Rejonowym Zakładzie Gospodarczym w Grodnie (1923) oraz w 41 pp i 5 pp leg. 31 stycznia 1927 r. ostatecznie przeniesiony do rezerwy.

Mieszkał w Lublinie, pracował jako urzędnik.

W sierpniu 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.

Wywieziony na podstawie listy z 1 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na por.

Żonaty z Leokadią ze Skorupskich, miał z nią córkę Halinę.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 235/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; W. R(yżewski), w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 3-4/1990.