Bojownikom niepodległości

Tadeusz Bartnicki

(1899–po 1947)

Urodził się 3 stycznia 1899 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Syn Józefa i Kazimiery z Szymańskich. Brat Władysława Zygmunta (zob.).

W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Był urzędnikiem.

Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. tab.

Podczas II wojny światowej służył w 2 Korpusie Polskim. Uczestniczył w kampanii włoskiej. Awansowany na por. rez. int., był płatnikiem kwatery głównej 3 DSK. W 1946 r. awansował na kpt. rez. int. Po przybyciu do Wlk. Brytanii i demobilizacji powrócił do kraju.

Zmarł po 1947 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi z mieczami.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 27/1934; Rocznik oficerski rezerw 1934.