Urodził się 18 kwietnia 1894 r. w Brzeżanach. Syn Szczęsnego Ignacego (zob.) oraz Marii Ludwiki z Mikiewiczów (zob.), wnuk powstańca 1863 r. Brat Stanisława Feliksa (zob.) i Haliny Scholzowej (zob.). Szwagier Rajmunda Scholza (zob.).
Od 1909 r. członek Związek Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego.
Uczył się w I Wyższej Szkole Realnej we Lwowie (1904-1912), po czym podjął studia na Politechnice Lwowskiej.
W czasie I wojny światowej 4 sierpnia 1914 r. w oddziale Teofila Marescha wyruszył z Brzeżan do Krakowa. Tam w stopniu szer. przydzielony do 2 komp. I baonu 1 pp LP. Ranny w nogę 10 listopada, leczył się w szpitalu w Wiedniu. Potem powrócił do komp. W okresie od 31 grudnia 1914 do 17 stycznia 1915 r. przebywał na kursie telefonicznym, zorganizowanym w I Brygadzie. Od 14 lutego w stopniu st. szer. dowodził patrolem telefonicznym I baonu, a od 15 sierpnia oddziałem telefonicznym 1 pp LP. Tego też dnia awansował na sierż. Chory, od 10 listopada 1915 r. przebywał w szpitalu rezerwowym w Cieszynie. W kwietniu 1916 r. leczył się w Piszczanach. Do pułku powrócił 18 lipca 1916 r. i objął stanowisko zastępcy dowódcy oddziału telefonicznego 1 pp LP.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach pozostał w Polskim Korpusie Posiłkowym. 21 sierpnia przeniesiony jako drugi oficer do stacji telefonicznej. W listopadzie awansował na chor. łączn. Dalsze jego losy w tym okresie są bliżej nieznane.
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako kpt. łączn. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. pełnił służbę w Departamencie VI Wojsk Technicznych MSWojsk. Przemianowany na oficera służby uzbrojenia, w 1924 r. należał do kadry Szkoły Broni Chemicznej. 1 stycznia 1928 r. awansowany na mjr. uzbr. inż. i wkrótce potem przeniesiony w stan nieczynny, a potem do rezerwy.
Ukończył studia na Politechnice Lwowskiej.
Po przeniesieniu do rezerwy został kierownikiem oddziału Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Mościskach koło Tarnowa.
Po kampanii 1939 r. przedostał się do Wlk. Brytanii, gdzie pracował w Zakładach Chemicznych I.C.I.
Po zakończeniu wojny zamieszkał w Wlk. Brytanii.
Zmarł 4 lipca 1969 r. w Lancaster.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz złotym Krzyżem Zasługi.
Opublikował: Kilka wspomnień z czasu służby w telefonach 1-go Pułku Piechoty, „Przegląd Wojskowo-Techniczny” t. 4/1928, Łączność.
Był żonaty z Jadwigą Skórzewską, miał z nią dwie córki.
CAW, I.120.1.426; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” 1931, nr 18; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; XXXVII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. I. Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1909/10, Lwów 1910; S. Wiszniewski, Brzeżańczycy przy odbudowie państwa polskiego od 1831 do 1920 r., Lwów 1938.