Urodził się 30 października 1897 r. w Schodnicy koło Borysławia. Syn Zygmunta, przedsiębiorcy naftowego, i Jadwigi z Żółcińskich.
Początkowo uczył się w I Szkole Realnej we Lwowie, maturę uzyskał w szkole realnej w Wiedniu (5 sierpnia 1915).
W czasie I wojny światowej w Wiedniu zgłosił się do Legionów Polskich. Początkowo służył w baterii szkolnej 1 part LP, zaś w okresie od 20 września 1915 do 20 września 1917 r. był żołnierzem baterii konnej przy 1 puł LP oraz 3 baterii 1 part LP. Był też przydzielony do Komisariatu Werbunkowego Łowicz-Sochaczew (1917). Od 21 maja do 23 lipca 1917 r. przebywał na kursie w szkole podchorążych pułku w Górze Kalwarii.
Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej, walczył na froncie francuskim.
Od 7 stycznia 1919 r. w WP. Przydzielony do 3 pac w Krakowie, 1 kwietnia 1919 r. mianowany ppor. art. Następnie w 6 i 4 dak. 1 maja 1920 r. awansował na por. art. Uczestniczył w wojnie z bolszewikami. 1 grudnia 1920 r. bezterminowo urlopowany, po czym przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. art. z 1 czerwca 1919 r., z dniem 2 stycznia 1932 r. awansował na kpt. rez. art.
Studiował na Wydz. Mechanicznym – Oddział Naftowy Politechniki Lwowskiej i 12 kwietnia 1924 r. ukończył je, uzyskując dyplom inżyniera.
Pracował zawodowo na różnych stanowiskach w Gliniku Mariampolskim, potem jako kierownik kopalni nafty w Borysławiu, a później w Bitkowie i Drohobyczu.
Członek, w latach 1929-1930 sekretarz, Stow. Polskich Inżynierów Przemysłu Naftowego. Uczestnik Kongresu Naftowego w Paryżu (1937), autor prac specjalistycznych.
27 sierpniu 1939 r. zmobilizowany do WP, objął stanowisko oficera zwiadowczego 6 dak.
Uczestniczył w bitwie nad Bzurą i obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny w oflagach XI B w Braunschweig, a potem II C w Woldenbergu.
Uwolniony w 1945 r., zamieszkał w Londynie, a później na terenie Australii, gdzie pracował przy odwiertach wody.
Działacz narodowy; był m.in. przewodniczącym Komisji Skarbu Narodowego w Australii, prezesem Zarządu Oddziału Stow. Polskich Kombatantów Australia.
Zmarł 22 października 1973 r. w Australii.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych i złotym (?) Krzyżem Zasługi.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 287/1931; Z. Moszumański, Z. Kozak, Wojenne szkoły dla oficerów artylerii (1914-1921), Pruszków brw; „Rocznik Muzeum i Archiwum Polonii Australijskiej” t. IV/2010; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; „Wiadomości Polskie”, Sydney z 22 XI 1973; P. Zarzycki, Artyleria konna w 1939 roku, Warszawa 2007.