Bojownikom niepodległości

Tadeusz Biński

(1896–po 1931)

Urodził się 29 października 1896 r. w Krakowie. Syn Franciszka i Heleny z Bugajskich.

Pracował jako pomocnik handlowy.

Od 1913 r. członek Zw. Strzeleckiego w Krakowie.

W czasie I wojny światowej od 9 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w oddziale telefonicznym 3 pp LP (do 24 stycznia 1915). Ranny 28 października 1914. Następnie powrócił do pułku.Ranny 15 maja i 6 lipca 1916 r.. Uzyskał stopień sierż. Jako inwalida niezdolny do służby liniowej od 27 listopada 1916 do 15 lipca 1917 r. pełnił służbę werbunkową w Łowiczu-Sochaczewie. Następnie w 5 komp. 2 pp LP.

W okresie od 16 września 1917 do 3 stycznia 1918 r. z powodu choroby oczu leczył się w Krakowie. Od 4 stycznia był żołnierzem komp. Komendy Uzupełnień Polskiego Korpusu Posiłkowego w Bolechowie.

Od 22 lutego do 10 listopada 1918 r. jako „Marian Muczkowski” należał do POW w Borysławiu i Krakowie.

Następnie w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w 20 pp. W 1923 r. pozostawał już w rezerwie.

W niepodległej Polsce mieszkał w Wilnie. Pracował jako urzędnik.

Zmarł po 1931 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 251/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924.