Urodził się 21 marca 1899 r. w Krakowie. Syn Michała i Salomei z Żachowskich.
Podczas I wojny światowej w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w 2 pp LP. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. od września podjął służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza.
W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim. podoficer zawodowy. W latach 1927–1930 kształcił się w Szkole Podchorążych dla Podoficerów Zawodowych w Bydgoszczy. Po jej ukończeniu z dniem 15 sierpnia 1930 r. mianowany ppor. piech. i przydzielony do 60 pp. Dowodził plut. 1 stycznia 1933 r. awansował na por. piech. Ukończył kurs w zakresie łączności dla oficerów piechoty w Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu. Od 1937 r. dowodził plut. łączności pułku. Z dniem 19 marca 1939 r. awansował na kpt. piech.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. oficer łączności pułku. Brał udział w bitwie nad Bzurą i obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi miasta (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagu II A w Prenzlau, od 1941 r.w II E w Neubrandenburgu, a później w II D w Gross Born.
Uwolniony, powrócił do kraju.
Zmarł 17 stycznia 1962 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym Salwator w Krakowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty (od 1923) z Kazimierą Michowską.
P. Bauer, B. Polak, Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939, Poznań 1983; L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; „Monitor Polski” 1938, nr 177; Rocznik oficerski 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; K. Szepietowski, 60. pułk piechoty na szlaku bojowym Ostrów Wlkp.–Warszawa, w: Żołnierze Września, Warszawa 1971.