Bojownikom niepodległości

Tadeusz Blicharski

(1897–1940)

Tadeusz BlicharskiUrodził się 19 grudnia 1897 r. we Lwowie. Syn Józefa i Franciszki z Witkowskich.

Od 1914 r. członek Zw. Strzeleckiego we Lwowie ps. „Józwa”.

Do wojny ukończył pięć klas gimnazjum. Absolwent seminarium nauczycielskiego we Lwowie.

Po wybuchu wojny i zajęciu Lwowa przez Rosjan pozostał w rodzinnym mieście. Po jego odzyskaniu przez Austriaków latem 1915 r. wstapił do Legionów Polskich. Przydzielony do 6 pp LP, w jego składzie 12 września wyruszył na front. Uczestniczył w kampanii wołyńskiej. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. pozostał w Polskim Korpusie Posiłkowym

Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918 r.) ukrywał się przed władzami austriackimi.

Od 1918 r. w WP. Brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom.

Zweryfikowany jako por. adm. z 1 czerwca 1919, był członkiem komisji gospodarczej dla zastępców rachunkowych (1923), zaś w 1924 r. służył w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym nr 10. Awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. adm., potem został przeniesiony do piechoty. Dowodził komp. 5 psp. W 1930 r. przeszedł w stan spoczynku.

Mieszkał we Lwowie. Pracował jako komornik.

Działacz społeczny. Należał do Zw. Legionistów Polskich. D 1931 r. sprawował funkcję członka zarzadu oddziału lwowskiego, a od 1932 r. jego wiceprezesa i kierownika sekcji Bratniej Pomocy okręgu lwowskiego. W 1934 r. został członkiem Rady Naczelnej związku.

W 1939 r. zmobilizowany do WP. Zapewne uczestniczył w obronie Lwowa i po kapitulacji jego załogi (22 września) dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Źródła

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914-1917, Lwów 1935; „Monitor Polski” nr 48/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, Rocznik oficerski rezerw 1934.