Urodził się 12 września 1894 r. w Chodorowie. Syn Jana Kantego i Heleny z d. de Doening.
W czasie I wojny światowej zmobilizowany do armii austro-węgierskiej; uzyskał stopień por. Członek niepodległościowej organizacji Polskie Kadry Wojskowe.
Od 1 listopada 1918 r. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka III (sektor Góra Stracenia). Był dowódcą placówki oraz plutonu. Po wyparciu przeciwnika z miasta z załogą sektora wszedł w skład detachament rtm. Romana Abrahama.
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w 49 pp. W końcu 1923 lub na początku 1924 r. przeniesiony do rezerwy.
Mieszkał w Zimnej Wodzie koło Lwowa. Był urzędnikiem DOKP we Lwowie.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
„Monitor Polski” nr 255/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.