Tadeusz Bogdanowicz

Urodził się 5 czerwca 1891 r. w Ryszkowej Woli pow. Jarosław. Syn Mariana i Władysławy z Miastkowskich.
W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej; uzyskał stopień por. art.
W 1917 r. służył w II Brygadzie Legionów Polskich. Był doradcą przy dyonie haubic w part Polskiego Korpusu Przysięgowego. Podczas jej przejścia przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) dostał się do niewoli austriackiej. Więziony w Huszt, był w sposób szczególny szykanowany. Należał do oskarżonych w procesie w Marmaros-Sziget (8 czerwca-30 września). Po abolicji procesu uwolniony.
Po 1918 r. w WP. W stopniu kpt. art. służył w 1 pac. W okresie od 1 do 13 grudnia 1919 przebywał na V kursie w Centrum Studiów Artyleryjskich w Warszawie. W 1920 r. awansowany na mjr. art., był oficerem 2 pac.
Zweryfikowany jako mjr art. z 1 czerwca 1919 r., był p.o. zastępcy dowódcy 7 pac (1923). Następnie (do 1931 r.) dowódca dyonu oraz zastępca dowódcy (początkowo jako p.o.) 14 pap. Awansowany 1 lipca 1925 r. na ppłk. art., od 3 sierpnia 1931 r. do 21 listopada 1935 r. dowódca 1 pam. Awansowany 19 marca 1938 r. na płk. art., wiosną 1939 r. dowodził opl Ośrodka Warszawa. W sierpniu został dowódcą 2 Grupy Artylerii Plot.
Podczas kampanii 1939 r. sprawował funkcję dowódcy biernej opl w Warszawie. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do końca wojny.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Niepodległości.