Bojownikom niepodległości

Tadeusz Borucki

(1899-1933)

Urodził się 12 marca 1899 r. w Jazowie Nowym pow. Jaworów.
W czasie I wojny światowej od 1916 r. w Legionach Polskich. Służył w 3 pp LP. Brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918). Następnie dołączył do II Korpusu Polskiego. Uczestnik bitwy z Niemcami pod Kaniowem (11 maja). Po kapitulacji korpusu (12 maja) dostał się do niewoli. Więziony w Niemczech.
Od listopada 1918 r. w WP. Brał udział w walkach z Ukraińcami w rejonie Lwowa oraz z bolszewikami.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w 19 pp (1923, 1924). Co najmniej od 1928 r. był oficerem 13 pp. Z dniem 1 stycznia 1931 r. awansował na kpt. piech.
Zmarł 22 kwietnia 1933 r. w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 260/1931
Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Dziennik Personalny MSWojsk” nr 8/1933; Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914-1917, Lwów 1935; „Monitor Polski” nr 260/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.