Bojownikom niepodległości

Tadeusz Bubnicki

(1895-1977)

Urodził się 23 września 1895 r. we Lwowie. Syn Franciszka.
Kształcił się w II gimnazjum w Stanisławowie.
W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. Służył w 3 komp. 20 pp Obrony Krajowej. Na początku 1917 r. awansował na ppor. rez. piech.
Po listopadzie 1918 r. służył w POW w Stanisławowie. Sprawował funkcję adiutanta komendy okręgu. Po wyparciu Ukraińców z miasta w końcu maja 1919 r. wstąpił do WP. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r., z dniem 19 marca 1939 r. awansował na kpt. rez. piech.
W niepodległej Polsce mieszkał w Nadwórnej. Pracował jako urzędnik w Francusko-Polskim Tow. Górniczym S.A.
Zmarł 29 marca 1977 r. i został pochowany na Starym Cmentarzu Komunalnym w Jaśle przy ul. Zielonej.
Odznaczony Medalem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 251/1931
Źródła

A. Deblessem, Wspomnienia z prac i walk o polskość Stanisławowa ze specjalnem podkreśleniem akcji P.O.W. z czasów 1918-1920 r., bmw 1934; „Monitor Polski” nr 251/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003; Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum II. z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie za rok szkolny 1909-10, Stanisławów 1910.