Bojownikom niepodległości

Tadeusz Edmund Stanisław Łukaszewski

(1894-po 1939)

Urodził się 6 października 1894 r. w Strzałkowie.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany na kpt. art. z dniem 15 sierpnia 1924 r., służył w 17 pap z tym jednak, iż był odkomenderowany na studia na Politechnice Warszawskiej (1923, 1924). W 1928 r. w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na mjr. uzbr., służył w Wojskowych Zakładach Zaopatrzenia Uzbrojenia (1932). W 1935 r. ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politecniki Warszawskiej, uzyskując dyplom inżyniera. Awansowany 19 marca 1938 r. na ppłk. uzbr., wiosną 1939 r. był kierownikiem oddziału broni małokalibrowej w Instytucie Technicznym Uzbrojenia. Autor prac specjalistycznych.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 167/1932
Źródła

„Monitor Polski” 1932, nr 167; Rocznik oficerski `923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; Skład osobowy i plan studiów na rok akademicki 1935/36, Warszawa 1935.