Tadeusz Faliszewski

Urodził się 20 października 1898 r. w Żywcu. Syn Władysława i Matyldy z Kirchnerów. Brat Bolesława. Ukończył szkołę realną we Lwowie oraz studia na tamtejszej politechnice.

Po wybuchu I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 1 puł LP. Awansowany na kpr., latem 1915 r. był żołnierzem 3 szw. Chory, leczył się w szpitalu rezerwowym nr 1 w Wiedniu., w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku (do 14 grudnia), w szpitalu w Krakowie. Po rekonwalescencji służył w Centralnym Urzędzie Ewidencyjnym LP.

W niepodległej Polsce rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. 1 stycznia 1919 r. mianowany pchor. kanc., 28 czerwca został przeniesiony z Departamentu IV do Departamentu Gospodarczego MSWojsk. Służył też jako oficer łącznikowy w MSZ. W roku 1922 przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. int. z 1 czerwca 1919 r. W roku 1922 zadebiutował jako aktor. Grał na scenach i estradach wielu miastach Polski m.in. w Krakowie, Radomiu, Kaliszu i Częstochowie. Artysta operetkowy, występował w Warszawie, Wilnie, Lwowie i Poznaniu. Jako wokalista występował w Chórze Warsa, związany był z teatrzykami rewiowymi „Morskie Oko” i „Nowy Ananas” w Warszawie. W latach 1929–1930 kierował kinoteatrem „Hollywood”, po czym założył własny kabaret literacki „Rajki Ptak”. W roku 1937 w konkursie Polskiego Radia na najpopularniejszego piosenkarza zajął trzecie miejsce. Wystąpił w filmach Parada Warszawy (1937) i Królowa przedmieścia (1938).

Podczas II wojny światowej, w marcu 1940 r. aresztowany przez Niemców i wysłany do obozu koncentracyjnego w Gusen. Tam śpiewał w chórze i prowadził zespół artystyczny.

Po zakończeniu wojny na emigracji, zamieszkał w Wielkiej Brytanii, gdzie nawiązał współpracę z Teatrem Polskim w Londynie. W roku 1953 osiedlił się w Stanach Zjednoczonych. Prowadził sklep, wysyłał paczki i leki do Polski.

Zmarł 2 września 1961 r. w Chicago.

Żonaty z Haliną Kidawską

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.