Bojownikom niepodległości

Tadeusz Feliks Bieńkowski

(1897–1940)

Tadeusz Feliks BieńkowskiUrodził się 29 maja 1897 r. w Kielcach. Syn Bronisława, nauczyciela, i Józefy.

Uczył się się w Miejskiej Szkole Handlowej w Kielcach. Należał wówczas do tajnego skautingu. Początkowo należał do zastępu Bronisława Kowalczewskiego, a potem do istniejącej w szkole Drużyny Skautowej im. R. Traugutta, a potem płk. D. Czachowskiego. Uczestniczył w zakładaniu innych drużyn skautowych na terenie Kielc. Był drużynowym III Drużyny im. T. Kościuszki w Szkole Powszechnej im. S. Staszica.

W 1914 r. wstąpił do PDS. Uczestniczył w kursie instruktorskim w Nowym Sączu.

W czasie I wojny światowej od 1915 r. w POW. Ukończył szkołę podoficerską (1916 r.).

Równocześnie kontynuował naukę i w 1916 r. uzyskał maturę.

Działacz harcerski; od września 1916 r. komendant utworzonego wówczas męskiego hufca harcerzy. W grudniu objął stanowisko komendanta (inspektora) zorganizowanego Okręgu Męskiego ZHP X A. W końcu października 1918 r. przeprowadził mobilizację harcerzy Kieleckiego Okręgu ZHP do baonu harcerskiego w Warszawie.

W baonie tym służył jako młodszy oficer w komp. małopolskiej. Podczas wojny z bolszewikami latem 1920 r. służył w Armii Ochotniczej.

Od 1922 r. w Szkole Podchorążch przy 28 pp. Następnie w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1922 r.

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując magisterium (1926). Pracował jako sekretarz wydziału w starostwie powiatowym we Włoszczowie. Równolegle (do 1936 r.) sprawował kierownicze funkcje w Komunalnej Kasie Oszczędności i w Powiatowym Urzędzie Rozjemczym.

Zw względu na stan zdrowia 14 stycznia 1937 r. przeszedł na emeryturę. Zamieszkał w Kielcach.

Pracował społecznie w Zw. Strzeleckim, i Zw. Ochotniczych Straży Pożarnych.

Jako podharcmistrz uczestniczył w działalności Kieleckiego Okręgu ZHP oraz Komendy Chorągwi Męskiej. Wiceprzewodniczący, potem przewodniczący, Koła Harcerzy z Czasów Walk o Niepodległość. W 1939 r. współpracował z Wojennym Pogotowiem Harcerzy.

Zmarł 3 kwietnia 1940 r. i został pochowany na kieleckim Cmentarzu Starym.

Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.

Źródła

W. Matwin, w: Harcerski Słownik Biograficzny t. IV, Warszawa 2016; „Monitor Polski” nr 251/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.