Bojownikom niepodległości

Tadeusz Flammer

(1902–1983)

Urodził się 20 lipca 1902 r. we Lwowie. Syn Antoniego i Anny z Samborskich.

Uczeń seminarium nauczycielskiego.

Od 5 listopada 1918 r. w stopniu szer. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Walczył w składzie załogi sektora Góra Stracenia. Po wyparciu przeciwnika z miasta wcielony do detachement rtm. R. Abrahama.

W niepodległej Polsce w Straży Granicznej. W stopniu aspiranta SG od 20 grudnia 1928 do 1 sierpnia 1929 r. komisariatu SG „Łęka Opatowska”. Potem służył w Lesznie Wlkp. Co najmniej od 1 stycznia 1934 r. był referentem PIO. 1 maja awansował na podkomisarza SG. W okresie od 25 sierpnia 1936 do 29 marca 1937 r. oficer wywiadowczy Inspektoratu Granicznego „Wolsztyn”. Z dniem 31 marca przeniesiony w stan nieczynny, zaś 30 września w stan spoczynku.

Zmarł 25 sierpnia 1983 r. w Chicago.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

„Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939.