Urodził się 9 sierpnia 1897 r. we Lwowie. Syn Marcelego i Anny z Werchrackich. Brat Adolfa Józefa Gąsiorowskiego (zob.).
W czasie I wojny światowej od 8 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Początkowo w baonie uzupełniającym 1 pp LP. Od 20 listopada 1914 do 20 lutego 1915 r. w 1 komp. III baonu 1 pp LP. Chory, od 5 marca leczył się w szpitalu rezerwowym zorganizowanym w seminarium nauczycielskim w Kętach. Od 28 maja w baonie uzupełniającym 1 pp LP. 16 października przydzielony do kolumny prowiantowej 1 pp LP. Ponownie chory, na początku grudnia przebywał w szpitalu fortecznym nr 4 w Krakowie, a od 17 grudnia w szpitalu legionowym w Kamieńsku. Po rekonwalescencji 12 lipca 1916 r. w stopniu st. szer. służył w 1 komp. III baonu 1 pp LP.
Od 31 października 1918 r. w stopniu kpr. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do I załogi Szkoły Sienkiewicza, a potem odcinka VI (pododcinek Zamarstynów-Żółkiewskie). Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do I baonu 2 pstrz lwowskich (potem: 39 pp).
W niepodległej Polsce mieszkał w Siedlcach i Warszawie. Pracował jako urzędnik.
Zmarł 4 września 1936 r. i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie kwat. legionowej A-5.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 48/1932; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 2, 3, Lwów 1936, 1936.