Tadeusz Gawryś

Urodził się 24 kwietnia 1881 r. w Woli Zgłobieńskiej koło Rzeszowa. Syn Władysława, leśniczego, i Emilii z Nagawieckich.

Ukończył I gimnazjum w Rzeszowie (1900 r.), po czym podjął studia prawnicze, a od 1901 r. na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1906 r. ukończył studia, uzyskując doktorat.

Od maja 1906 r. był zastępcą nauczyciela w I gimnazjum w Przemyślu. Następnie (1907-1910) w gimnazjum na Zasaniu w Przemyślu, po czym pracował w Sokalu (zastępca nauczyciela w latach 1911-1912) i Dębicy (od 1912 r.). Uczył historii, geografii oraz języka polskiego i niemieckiego.

Od 29 czerwca 1909 r. członek zarządu Tow. Przyjaciół Nauk w Przemyślu. Od 1913 r. opiekun i drużynowy Drużyny /skautowej im. Mieczysława Romanowicza w Dębicy.

Członek „Sokoła” (był seretarzem oddziału w Dębicy). Następnie komendant tamtejszej Polowej Drużyny „Sokoła”.

W czasie I wojny światowej na jej czele (30 ludzi) 26 sierpnia 1914 r. wyruszył do Krakowa. Wcielony do IV baonu 2 pp LP, jako chor. piech. (z 29 września 1914 r.) dowodził plut. w 13 komp. 30 września w szeregach pułku wyruszył na front w Karpatach.

Ciężko ranny 29 października pod Mołotkowem, zmarł z ran 4 listopada 1914 r. w Stanisławowie. Pochowany na tamtejszym cmentarzu „sapieżyńskim”.

Pośmiertnie awansowany na ppor. piech. (z 27 stycznia 1915) i odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty (od 24 II 1906) z Alojzą Alicją Moskal, synów Czesława (10 XII 1906-IV/V 1940), por. WP, zamordowany przez Sowietów w Charkowie, Kazimierza, Eugeniusza i Mariana Zbigniewa oraz córkę Marię Danutę.

Jest upamiętniony na tablicy w gmachu dawnego gimnazjum w Dębicy, jest patronem ulicy w tym mieście.