Urodził się 3 lutego 1883 r. w Nowej Wsi pow. Szamotuły. Syn Bolesława, ziemianina, i Marii z Garczyńskich.
Ukończył gimnazjum w Wągrowcu, po czym studiował rolnictwo na uniwersytecie w Lipsku.
Odbył obowiązkową służbę wojskową w armii niemieckiej w charakterze jednorocznego ochotnika; uzyskał stopień ppor. rez.
Był właścicielem majątku Lechlin pow. Wągrowiec.
W czasie I wojny światowej w 1914 r. zmobilizowany do armii niemieckiej, był oficerem artylerii. Służył w niej do listopada 1918 r., po czym został zdemobilizowany.
Powrócił wówczas do swojego majątku.
Po wybuchu powstania wielkopolskiego mianowany przez Powiatową Radę Ludową w Wągrowcu komendantem POW. Przyczynił się do sformowania baonu wągrowieckiego. Od 29 stycznia 1919 r. w zastępstwie dowódca Okręgu Wojskowego nr III. 27 lutego przydzielony do dyspozycji Inspekcji Artylerii, był adiutantem I dyonu 2 pap. Awansowany 13 kwietnia 1919 r. na por. art., został wówczas adiutantem Inspekcji Artylerii w Poznaniu. Później był jej szefem sztabu. Od maja 1920 r. komendant Bydgoszczy. W 1920 r. awansował na mjr. art. Od 1 stycznia 1921 r. dowodził I dyonem 5 pstrz granicznych. W 1922 r. przeszedł do rezerwy. Zweryfikowany jako mjr rez. art. z 1 czerwca 1919 r.
Gospodarował w majątku w Lechlinie.
Był prezesem Koła Ziemian pow. wągrowieckiego.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, podczas kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej m.in. w oflagu VI B w Dössel.
Zginął 27 września 1944 r. podczas omyłkowego nalotu aliantów na obóz. Pochowany na cmentarzu obozowym.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty (od 13 VI 1912) z Izabelą Krajewską.
S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 167/1932; B. Polak, G. Łukomski, w: Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918-1919, Poznań 2002; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.