Bojownikom niepodległości

Tadeusz Golas

(1894-1949)

Urodził się 16 października 1894 r. w Kapuścińcach koło Tarnopola. Syn Andrzeja, asesora sądowego, i Heleny z d. Jenner de Tichy.

Ukończył gimnazjum w Bochni i szkołę drogistów w Krakowie. Praktykę odbywał w drogerii i aptece w Bochni.

Od 1912 r. członek Drużyny Bartoszowej w Bochni.

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Kmita”. Służył jako sanitariusz w 11 komp. 2 pp LP. W czasie kampanii karpackiej ranny 29 października w bitwie pod Mołotkowem, leczył się w szpitalu w Szatmár-Németi, a od 1grudnia w Sopron. Ze względu na stan zdrowia w maju 1916 r. zwolniony z Legionów.

Tuz przed upadkiem Austro-Węgier wcielony do c.k. armii. W składzie 13 pp walczył na froncie włoskim, a potem służył na Ukrainie. W listopadzie 1918 r. aresztowany przez Ukraińców, w maju 1919 r. odzyskał wolność.

Służył w oddziale rtm. Romana Abrahama.

W 1920 r. zamieszkał w Tarnobrzegu, gdzie założył drogerię i skład apteczny.

Członek Zw. Legionistów Polskich, Zw. Strzeleckiego, PCK, Ligi Morskiej i Kolonialnej oraz Ligi Obrony Powietrznej Państwa.

Podczas II wojny światowej współpracował z konspiracyjnym oddziałem „Jędrusiów”. W 1942 r. aresztowany przez Niemców jako zakładnik.

Zmarł 10 grudnia 1942 r. w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Tarnobrzegu.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich t. I: Karpaty,Warszawa 1939; Monitor Polski nr 64/1937.