Bojownikom niepodległości

Tadeusz Górowski

(1899-1941)

górowski tadeuszUrodził się 11 maja 1899 r. w Gręboszowie pow. Dąbrowa Tarnowska. Syn Stanisława i Rozalii z Kowalskich.

Ukończył siedem klas w II gimnazjum w Tarnowie (1917 r.), maturę uzyskał eksternistycznie w 1934 r. przed Komisją Egzaminacyjną Okręgu Szkolnego w Warszawie.

W listopadzie 1918 r. wstąpił do Straży Obywatelskiej w Tarnobrzegu. Od 11 grudnia w stopniu szer. w WP. Do maja 1920 r. służył w III plut. 10 komp. 18 pp. Awansowany na kpr., od 1 maja do 31 października 1920 r. kształcił się w Szkole Oficerów Gospodarczych, a potem wszkole podoficerskiej nr V przy intendenturze DOGen Kraków. W grudniu 1920 r. mianowany pchor.

Uczestnik III powstania śląskiego (1921). Na czele grupy ochotników jako „Topór” przedostał się na Śląsk. Od 3 maja służył w oddziale destrukcyjnym (dywersyjnym) kpt. Tadeusza Puszczyńskiego „Wawelberga”. W końcu lipca przydzielony do Ekspozytury nr 4 Oddz. II Sztabu Generalnego, w której służył jako „wywiadowca ofensywny”.

Z dniem 1 lipca 1923 r. mianowany ppor. adm., 1 lipca 1925 r. awansował na por. adm., od czerwca 1925 r. jako „Wartheim” pełnił służbę w referacie informacyjnym gdańskiej Ekspozytury nr 7. Następnie kierownik placówki oficerskiej nr 1 w Białymstoku (Ekspozytura nr 2), po czym od jesieni 1928 r. kierownik placówki oficerskiej nr 4 w Tczewie. Po jej likwidacji 1 marca 1930 r. przeszedł do Ekspozytury nr 3 w Bydgoszczy, po czym od stycznia 1931 do maja 1932 r. kierował posterunkiem oficerskim nr 1 w Mławie. Od lipca 1932 r. pełnił służbę jako referent w referacie „Z” w wydz. IIa Oddz. II Sztabu Głownego. Od 9 maja 1935 r. pozostawał w dyspozycji Biura Personalnego MSWojsk. Został wówczas skierowany na placówkę wywiadowczą do Szwajcarii przy Poselstwie RP w Bernie. Na tym stanowisku rozbudował polską sieć agenturalną. Awansowany 19 marca 1938 r. na kpt. adm.

Podczas II wojny światowej ze względu na zły stan zdrowia 23 lutego 1940 r. przeniesiony do dyspozycji szefa Biura Personalnego MSWojsk. Następnie pozostawał na etacie sztabu Naczelnego Wodza.

Zmarł 16 maja 1941 r. w Bernie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Schosshalden..

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl. i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z N. Tuchendler, z którą się rozszedł.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 132/1931
Źródła

T. Dubicki, A. Suchcitz, Oficerowie wywiadu WP i PSZ w latach 1939-1945 t. III, Łomianki 2018; „Monitor Polski” nr 132/1931; Rocznik oficerski 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków

2006; Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1946, Londyn 1952.